Σε περιπτώσεις όπου η λειτουργία των χρηματοοικονομικών οργανισμών, αγορών ή υποδομών των χρηματοοικονομικών αγορών διακόπτεται για οποιονδήποτε λόγο, οι δημόσιες αρχές ενδέχεται να χρειαστεί να παρέμβουν. Επιδίωξη των μέτρων διαχείρισης και επίλυσης κρίσεων είναι να διασφαλιστεί ότι τυχόν διαταραχές στο χρηματοοικονομικό σύστημα, ιδιαίτερα στις τράπεζες, δεν θα επιφέρουν υψηλό κοινωνικό κόστος υπό τη μορφή της χρηματοοικονομικής αστάθειας και της επιβάρυνσης των δημοσίων οικονομικών.
Το φάσμα μέτρων σε ένα αποτελεσματικό πλαίσιο διαχείρισης και επίλυσης κρίσεων πρέπει να περιλαμβάνει προπαρασκευαστικά και προληπτικά μέτρα, όπως η υποχρέωση των ιδρυμάτων και αρχών να ετοιμάζουν σχέδια ανάκαμψης και εξυγίανσης, με σκοπό την κατάλληλη προετοιμασία τους σε περίπτωση μεμονωμένων ιδρυμάτων που αντιμετωπίζουν προβλήματα ή γενικότερης χρηματοοικονομικής δυσπραγίας. Οι δημόσιες αρχές πρέπει, επίσης, να έχουν τις εξουσίες, οι οποίες να τους επιτρέπουν να δρούνε προς διόρθωση των προβλημάτων σε ιδρύματα πριν αυτά καταστούν πολύ σοβαρά ή να εφαρμόζουν ενδεδειγμένα μέτρα εύρυθμης εξυγίανσής τους ούτως ώστε να αποφεύγεται ο κίνδυνος μετάδοσης, να διατηρείται η σταθερότητα του χρηματοοικονομικού συστήματος και η εμπιστοσύνη προς αυτό όπως, επίσης, να προστατεύονται οι καταθέτες και τα δημόσια κεφάλαια.
Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, η κεντρική τράπεζα ενδέχεται, επίσης, να χρειαστεί να παρέμβει ως ύστατος δανειστής ("lender of last resort") παρέχοντας ρευστότητα σε ένα ή περισσότερα φερέγγυα πιστωτικά ιδρύματα που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας.